by dopuszczenie do postępu technologicznego posiadają w większości duże miasta, w naszym kraju naprawdę dużych aglomeracji jest tylko kilka. Stanowczą większość stanowią niewielkie miasteczka i miejscowości, które mają bardzo dużą liczbę ludności. Dostęp do nowoczesnych technologii pozwala na lepsze wykorzystanie możliwości i potencjału miasta, oraz na bardziej efektywne zarządzanie jego zasobami. Czym jest i na czym polega idea
” smart city”? Czy nowe technologie są szansą na stabilny rozwój miasteczek? Wyjaśniamy.
Koncepcja „smart city” — czym jest?
Wyrażenie smart city, czyli inteligentnych miast powstało jeszcze przed 2000 rokiem. Pomimo iż nie ma jednej konkretnej definicji tego zjawiska, to ogólnie rozumie się je jako obszar miejski, wykorzystujący nowe technologie do udoskonalenia jakości oferowanych usług publicznych, czyli, inaczej, poprawę jakości życia jego mieszkańców.
Metodami technologicznymi, o których najczęściej mówi się, w tym kontekście są: internet rzeczy, sztuczna inteligencja, uczenie maszynowe, zbieranie i analiza danych w czasie rzeczywistym przy wykorzystaniu systemu czujników, i rozwiązania chmurowe.
Czy to wszystko oznacza, że na miano smart city zasłużyć mogą tylko te z nich, które są wypełnione nowoczesną technologią? Czy utrudniony dostęp do technologii w mniejszych miastach eliminuje je w pogoni za mianem smart city? Szczęśliwie już tak nie jest. Początkowy pomysł smart city rzeczywiście opierał się na jak najszerszymwdrażaniu nowych technologii, obecnie nieco ewoluował i stał się bardziej ludzki. Zaufaj sprawdzonemu dostawcy internetu oraz telewizji e-spidernet.
Trzy rodzaje smart cities
Poniższy podział smart cities na trzy generacje dobrze odzwierciedla zmiany, jakie na przestrzeni lat zaszły w spojrzeniu i podejściu do miasteczek oraz nowoczesnych technologi. Oto trzy rodzaje smart cities:
- Smart cities 1.0 -rozwiązanie stawiające w centrum nowe technologie i wdrażanie ich nawet bez posiadania całkowitej świadomości zalet i ryzyka z nim związanych. Cechuje je silne lobby biznesowo — technologiczne oraz pełne skupienie| na rozwoju technologii i nowych udoskonaleniach dla biznesu. Obecnie podejście to spotyka się z silną krytyką.
- Smart cities 2.0 – w tej generacji główną rolę pełnią władze miejskie i to one są głównym inicjatorem/ pomysłodawcą wprowadzania zmian. To oni właśnie wprowadzają i wybierają nowe technologie, które uważają za korzystne. władze miast nie są tylko odbiorcami tych zmian, ale również ich partnerami. na tą chwilę rozwiązanie to stosują miasta takie jak np. Rio czy Barcelona.
- Smart cities 3.0 – ten typ działa dopiero od 2015 r. i zakłada on, że to obywatele/mieszkańcy miast są w centrum zainteresowania/ najważniejsi. Dlatego wszystkie zmiany i nowe wdrożenia powinny zostać przedyskutowane z mieszkańcami i odpowiadać na ich potrzeby. Tutaj biznes i nowoczesna technologia schodzą na dalszy plan, a priorytetem stają się mieszkańcy i rozwiązywanie ich problemów. Nie zawsze musi ono wiązać się z użyciem nowoczesnych technologii. Duży nacisk kładzie się też na rozwój kompetencji wśród użytkowników i mieszkańców miasta. W tej generacji zakres projektów jest bardziej szeroki i skupia się nie tylko na technologiach i infrastrukturze.
Czy nowe technologie to szansa na zrównoważony rozwój miast?
Wdrażanie nowych technologii niesie za sobą wiele okoliczności usprawniających jakość życia i ułatwiających wiele czynności. Trzeba być jednak świadomym, że stwarza ono jednocześnie wiele zagrożeń jak, np. problem otyłości, powstawanie w internecie fake newsów, problem z dłuższym utrzymaniem skupienia i koncentracją, niekontrolowane przetwarzanie danych osobowych w sieci itd. Jedno jest pewne: postęp technologiczny jest nieunikniony i z na pewno przyniesie wiele ułatwień, za którymi przyjdą także nowe zagrożenia.